Filmy nastolatek, bielizna

To historia Lolity Cassard, dwudziestolatki, która jest wściekła na cały świat, ponieważ nie wygląda jak dziewczyny z pism kolorowych, ani jak jej szczupła macocha. Tak strasznie chciałaby być piękna, przynajmniej w oczach swego ojca; pragnie skłonić go, żeby w ogóle chociaż na nią spojrzał. Jest to również historia mężczyzny, Etienne'a Cassarda, który nie za bardzo ogląda się na innych, ponieważ zbyt wiele czasu zajmuje mu przyglądanie się sobie - czuje, że się starzeje, wie także, co to znaczy być niekochanym, a obecną pozycję musiał sobie wywalczyć.[...] To historia ludzi, którzy wiedzą doskonale, co zrobiliby na czyimś miejscu, ale niezbyt dobrze radzą sobie na własnym.

Sympatyczna, ale nieco nieokrzesana Frania Maj (Agnieszka Dygant) zostaje nianią trójki dzieci bogatego i popularnego producenta seriali telewizyjnych, Maksymiliana Skalskiego (Tomasz Kot).

Nastoletni Marty (Michael J. Fox) za pomocą machiny do podróży w czasie, skonstruowanej przez wynalazcę Emmeta Browna, przenosi się do roku 1955. Jego mama i tata dopiero się spotkali i nic nie wskazuje na to, by miał ich połączyć związek małżeński. Marty postanawia zainteresować ich sobą, co nie będzie proste, bo mama zakochuje się we własnym synu.

17-letnia Isabelle pochodzi z bogatej paryskiej rodziny. Podczas wakacyjnego wyjazdu z najbliższymi spotyka przystojnego Niemca, z którym przeżywa swój „pierwszy raz”. Po powrocie do domu nic już nie jest takie jak przedtem. W krótkim czasie Isabelle z nieśmiałej dziewicy przeobraża się w gotową na wszystko luksusową prostytutkę. Starannie dobiera partnerów i każe im słono płacić za swoje usługi. Prowadzi podwójne życie. Jest przykładną studentką i panną z dobrego domu, a równocześnie zarabia duże pieniądze jako ekskluzywna call-girl. Jednak, w wyniku splotu okoliczności, pewnego dnia matka Isabelle odkryje szokujący sekret córki…

Nemo Nobody wiedzie zwykłe życie u boku swej żony Elise i trójki dzieci. Wszystko się zmienia, gdy budzi się pewnego dnia jako staruszek w 2092 roku. Ma wówczas 120 lat i jest najstarszym człowiekiem chodzącym po globie, jak i ostatnim ze śmiertelnych ludzi. Ale to zdaje się nie interesować głównego bohatera. Jedyną rzeczą jak zaprząta głowę Pana Nobody jest odpowiedź na pytanie, czy w teraźniejszości żył dobrym życiem, kochał kobietę, którą miał kochać oraz miał dzieci, które były mu przeznaczone.

W tej przepełnionej erotyzmem opowieści o seksie, zdradzie i kłamstwie występuje Elisha Cuthbert (Dziewczyna z sąsiedztwa) jako Nina Deer, urocza cheerleaderka, której życie zmienia się całkowicie po przyjeździe Dot (Camilla Belle) - głuchoniemej, niedawno osieroconej dziewczyny - chrześniaczki jej rodziców. Chociaż Nina nie przejmuje się zupełnie kalectwem Dot, to jej rodzina i znajomi natomiast zdają się objawiać dziwny pociąg do dziewczyny, która szybko staje się powiernikiem wszelkich sekretów. Gdy Nina przekonuje się że Dot skrywa także własne tajemnice, decyduje się sprowokować dziewczynę zdradzając jej największy rodzinny sekret, tak niepokojący, że wręcz niemożliwy do zignorowania.

Historia czwórki przyjaciół: Peaches, Claude'a, Shawna i Tate'a. Punktem wyjścia jest samobójcza śmierć tytułowego Kena Parka. W dalszej części filmu ich historie mieszają się ze sobą tworząc oryginalną mozaikę. Każde z nich jest na swój sposób opuszczone i wyalienowane. Starają się jednak żyć tak jak chcą, jeździć na desce i nie martwić się problemami. Peaches ma fanatycznie religijnego ojca, Claude jest nieakceptowany przez ojca, Shawn sypia z matką swojej dziewczyny, a Tate postanawia zabić swoich dziadków, z którymi nie może się porozumieć.

Pisarz Hampton zatrudnia jako swojego asystenta, Eddiego. Chłopak niebawem zakochuje się w Marion (Kim Basinger), jego pięknej żonie. Romans rozbija związek niegdyś bliskich sobie ludzi.

David Summer, scenarzysta z Los Angeles, razem z żoną Amy, przenosi się do jej rodzinnego miasteczka na Południu. Ich związek małżeński jest w głębokim kryzysie, co tym bardziej urealnia zbliżające się nieszczęście: tutejsi mieszkańcy pomiatają "nowymi", prowokując przemoc...

Lucky (Harry Dean Stanton) jest szczęściarzem. Dobiega powoli 90-tki, ale jego serce, krążenie i układ odpornościowy są w naprawdę niezłym stanie. Nawet płuca, mimo że od lat pali tyle, że zabiłoby to znacznie młodszego mężczyznę. Życie Lucky’ego jest wybijane rytmem codziennej rutyny, od porannej gimnastyki po obchód po znajomych sklepach, kafejkach i barach. Znajduje tam za każdym razem przyjaciół i znajomych, z którymi może porozmawiać, podroczyć się, porozwiązywać krzyżówki. Pewnego dnia upada we własnym domu. Przypadkiem. Nie wiadomo dlaczego. Lekarza stać jedynie na dość banalną diagnozę – choroba nazywa się starość – ale Lucky zostaje wyrwany ze swej monotonnej rutyny. Zaczyna angażować się emocjonalnie w dyskusje z przyjaciółmi. Traktuje inaczej ludzi, którzy mu się narazili. Otwiera się, prawdopodobnie pierwszy raz od wielu lat, na nieznajomych. Uświadamia sobie, że jego rola na tym świecie dobiega powoli końca i jedyne, co może zrobić, to ten fakt zaakceptować. I się uśmiechnąć.